ویژگی‌های ساختار اجرایی ناکارآمد

روزبه کردونی - پژوهشگر و تحلیلگر سیاست گذاری عمومی

بیان فردا | پیرامون اعتماد و امید اجتماعی می توان از ابعاد مختلف و جنبه های گوناگون سخن گفت اما در این متن کوتاه به نقش بوروکراسی ناکارآمد علیه اعتماد وامید اشاره‌ای خواهم داشت.

بوروکراسی و ساختار اجرایی ناکارآمد فعلی که نه جریان سیاسی می‌شناسد و نه قومیت و جنسیت پیرامون موضوع فوق الذکر کمابیش واجد ویژگی های زیر است:

چون بقای خود را در رضایت مافوق می داند اصولا باور و اراده ای برای کسب رضایت جامعه هدف امید افرینی و اعتمادزایی ندارد.

چون قابلیت حل مساله را ندارد به تغییر ساختار و نزاع های تشکیلاتی روی می آورد و معمولا فاقد دستاورد قابل ارائه به مردم است.

به‌جای ارائه و تبلیغ دستاورد، اصرار دارد تبلیغات به عنوان دستاورد قلمداد شود .

در مواردی هم که دستاوردی وجود دارد، فاقد توانمندی در تبدیل دستاورد به رضایتمندی مردمی است .

فاقد توانمندی برای ارائه گزارش به جامعه هدف است. اصولا برای گزارش دهی به مافوق مهارت دارد نه به مردم.

اهل گفت‌وگو نیست و معمولا موعظه محور، تک گو، مبهم و کلی گو است.

به‌دلیل گستردگی و همیشگی بودن نزاع های سیاسی ، قابلیت پنهان کردن ناکارامدی زیر لوای دعواهای عرصه عمومی را دارد.

پیشنهاد سیاستی هم در این خصوص وجود دارد؛ سیستم های ارزیابی نظارتی مستقل، عالمانه و شفاف عملکرد مدیران در «جلب اعتماد عمومی و رضایتمندی اجتماعی» و «میزان تحقق وعده ها و واقعی بودن دستاوردها» و «توانمندی در گفت‌وگوی اجتماعی با گروه‌های ذیربط و ذینفع» را با شاخص‌های استاندارد، بررسی و راستی‌آزمایی کند و این ارزیابی یکی از ملاک‌های ابقا و ارتقای مدیران قرار گیرد.

انتهای پیام