چه کسی «مالی» را فروخت؟

بیان فردا | روزنامه سازندگی به بررسی نقش کاسبان تحریم و افراطیون داخلی و خارجی در برهم خوردن مذاکرات ایران و امریکا پرداخته است. آیا رابرت مالی نماینده امریکا در امور ایران اطلاعات مذاکرات و نتایج را از پیش در اختیار تهران قرار می داد؟  بحث های مربوط به کنار گذاشتن ناگهانی و غیرمتعارف رابرت مالی

نماینده آمریکا در امور ایران همچنان محل سوال است ابتدا گفته شد که وی به مرخصی رفته و بعدها معلوم شد که دولت بایدن رابرت مالی را از امور مربوط به ایران و مذاکرات برکنار کرده است. به گفته مقامات امریکایی دپارتمان امنیت دیپلماتیک مجوز صلاحیت امنیتی وی را تعلیق کرده است.

انچه تاکنون به صورت عمومی منتشر شده مبهم و ناقص بوده است منابع امریکایی می گویند این دیپلمات 60 ساله در حفاظت از اطلاعات طبق قانون عمل نکرده است البته و بنا به اطلاعات منتشر شده هنوز مشخص نیست این سهل انگاری عمدی یا سهوی بوده است البته مالی اولین دیپلماتی نیست که صالحیت امنیتی او تعلیق می شود و پیش از این نیز چنین موردی سابقه داشته است.

اینکه منابع امنیتی متوجه درز اطلاعات امنیتی از اشخاص می شوند نکته تازه ای نیست اما موضوع برکناری رابرت مالی و نحوه برکناری وی بسیار متفاوت است از ابتدای کار رابرت مالی امیدواری هایی در ایران وجود داشت که نگاه مثبت وی به مذاکرات و حل مسایل ایران از طریق دیپلماسی می تواند روزنه امیدی برای احیای مذاکرات باشد.

اگرچه تیم تازه کار در دولت جدید نتوانست مذاکرات وین که همه چیز ان اماده بود را به سرانجام برساند و دولت بایدن نیز مذاکرات هسته ای را از اولویت خارج کرد مدت ها پس از این تحوالت با میانجی گری برخی از کشورهای منطقه توافقاتی بر سر ازادی برخی شهروندان امریکایی زندانی در ایران در ازای برخی امتیازات مطرح شد و در هنگامه مذاکرات در عمان خبر رسید که مک گورک از شورای امنیت ملی و نزدیک به جیک سالیوان هدایت مذاکرات را به جای رابرت مالی برعهده خواهد داشت.

تحولی که اگرچه امریکا ان را به عنوان تحولی مثبت و روبه جلو نامید اما واقعیت پنهان دیگری دربرداشت و ان حذف مذاکره کننده ای بود که برخی ان را افشا کرده بودند که اطلاعات مذاکرات و نتایج را از پیش در اختیار تهران می گذارد. در واقع برگ برنده تهران در مذاکرات سوخته بود حال بعد از مدت ها از این واقعه دم خروس بیرون زده و به زعم برخی از سیاسیون بیش از گذشته نقش کاسبان تحریم داخلی در این ماجرا هویدا شده است.

مسیح مهاجری مدیرمسیول روزنامه جمهوری اسلامی در گفت وگو باخبرانلاین با اشاره به نقش گروه های فشار و مخالفان برجام در مذاکرات هسته ای می گوید بعد از انکه مذاکرات برجام سرگرفت گروه فشار تلاش کرد به کمک ترامپ صهیونیست ها و ارتجاع عرب امریکا از برجام خارج شود ترامپ به تنهایی بنا نداشت از برجام خارج شود بلکه درست ان است که بگوییم او را از برجام خارج کردیم یعنی همین گروه فشار ما امریکا را از برجام خارج کرد.

مسیح مهاجری در ادامه با تاکید بر نقش گروه های فشار در برکناری رابرت مالی گفت اخبار منابع داخلی و خارجی رسانه ای نشان می دهد مسایل رابرت مالی را کاسبان تحریم لو داده اند تا منافع شان تامین شود رابرت مالی مذاکراتی با بعضی افراد ایرانی داشته به نحوی که مسایل داشت به جایی می رسید که شاید حتی برخی از مقامات امریکایی هم تا ان حد مطلع نبودند اما تندروهای داخلی و کاسبان تحریم اطلاعات مربوط به مذاکرات را لو دادند تا مذاکرات به جایی نرسد.

وی افزود: گروه های فشار حتی زمانی که دولت روحانی دوباره داشت برجام را احیا می کرد جلویش را گرفتند و در دو سال اخیر هم اجازه ندادند برجام به سرانجام برسد سوال اینجاست که اگر این گزاره که انتقال اطلاعات از داخل کشور بوده است درست باشد واقعا چه کسانی پشت پرده ان بوده اند با فرض درستی این پیش فرض بدیهی که کسانی می توانسته اند در ان دخیل باشند که منافعی از ان می برند و کسانی که به عنوان کاسبان تحریم هم تعریف می شوند یک گزینه است که اگر کار این جماعت باشد نشان از ان دارد که دولت رییسی در یک میدان جنگ داخلی نامریی گرفتار امده است.

طبیعتا اطلاعات محرمانه ای از این دست در اختیار افراد مشخصی است که سطح معینی از دسترسی به اطلاعات طبقه بندی شده را دارند و حال اینکه بخشی از این افراد باید در داخل وزارت خارجه باشند و بخواهند علیه این وزارتخانه اقدام کنند امری است که باید مورد توجه باشد که اگر چنین باشد می توان حدس زد کلا در دولتی که بخشی از ان علیه بخشی دیگر عمل می کند و منافع ملی هم برای انان نه تنها اهمیت ندارد که منافع فردی و جناحی ورای منافع ملی قرار می گیرد چه اغتشاشی حکمفرماست و این دولت با چنین ترکیبی قرار است چگونه کشور را اداره و از این ورطه خارج کند اما گزینه دوم این است که این کار می تواند کار نفوذی هایی باشد که تا بالاترین سطوح امنیتی و دیپلماتیک کشور رخنه کرده اند که البته بار منفی این از گزینه پیشین هم بیشتر است.

انچه از ظواهر پیداست حکایت از ان دارد که نوعی تفکر افراطی که باعث حذف هر نوع تفکر انتقادی دیگر شده مجال را برای نفوذی ها باز کرده است انهایی که گمان می برند باید جریان های منتقد را از میدان خارج کرد میدان را در اختیار کسانی قرار می دهند که می توانند با ظاهرسازی در هیبت تندرویان خود را در صف انان جا بزنند اتفاقا منتقدین کمترین احتمال نفوذی بودن را دارند چراکه کمترین کارکرد انتقاد دعوت به تفکر و سنجش عواقب عملکردهاست در شرایط ریزش بدنه اجتماعی و نیروهای وفادار امکان تصفیه افراد متعهد براساس ظواهر اتفاق می افتد که همین کار نفوذ را اسان می کند از سوی دیگر با نحیف شدن بدنه وفادار یا همه در مظان اتهام هستند یا هیچ کس که خود امری است خطیر و اینجاست که اسیب چنین رویکردی بیش از هر زمان دیگری خود را نشان می دهد.