مکرون هیولای راست افراطی را بیدار کرد

بیان فردا | پائولین باک | لیلا عسگری وش | ششم مه ۲۰۱۷ روزی بود که امانوئل مکرون به عنوان رئیس‌جمهور فرانسه و شکست رقیب خود مارین لوپن با اعلام برنامه‌های «نه راست و نه چپ» انتخاب شد. حکمران جدید قول داد که این کشور دیگر نامزد راست افراطی دیگری را در جایگاه دوم انتخابات انتخاباتی نخواهد دید. مکرون پس از تصاحب دفترش گفت: «وظیفه ما بسیار زیاد است. در پنج سال آینده، مسئولیت من تسکین ترس‌ها، احیای خوش‌بینی فرانسوی‌ها خواهد بود. من با تمام قدرتم در برابر تفرقه‌هایی که ما را تضعیف می‌کنند مبارزه خواهم کرد.» او قول داد که فرانسوی‌ها را «متحد و راضی» برای «وحدت مردم و کشور» کند. اکنون ۵ سال گذشته است و دوباره یک انتخابات دور دوم میان مکرون و لوپن برقرار است.

روز یکشنبه رئیس‌جمهور مستقر (از حزب آن‌مارش که در سال ۲۰۱۶ توسط مکرون تاسیس شد) ۲۷.۶ درصد آرا، پس از او لوپن (حزب تجمع ملی، پیش از آن جبهه ملی) ۲۳.۴ درصد آرا را تصاحب کردند. جین ملانشن رهبر حزب چپ‌گرای فرانسه تسلیم ناپذیر با آرای نزدیک ۲۲ درصد برای دور دوم انتخابات با شکست مواجه شد و سپس اریک زمور (حزب تسخیر مجدد)، کاندیدای آشکارا نژادپرست که بر اساس یک چارچوب کاملاً مبتنی بر تئوری «جایگزینی بزرگ» شرکت کرد، با ۷.۱ درصد حضور داشت.

احزاب سنتی فرانسه هم اکنون در حال انقراض هستند: والری پکرس از حزب راست‌گرای جمهوری‌خواهان فقط ۴.۸ درصد، یانیک جادوت از حزب سبز ۴.۶ درصد و کاندیدای سوسیالیست (شهردار پاریس) آن ایدالگو نیز ۱.۸ درصد از آرا را کسب کردند. هیچ کدام از این سه نفر به آستانه ۵ درصد برای بازپرداخت کامل هزینه‌های کمپین انتخاباتی خود نرسیدند و این عملاً آینده احزاب آن‌ها را به خطر خواهد انداخت.

• :
  
• یار پوتین در راه الیزه
• نتایج انتخابات فرانسه مشخص شد

از این هم بدتر: نتایج لوپن و زمور را جمع کنید، و متوجه خواهید شد که تقریباً از هر سه همشهری من که رأی داده‌اند، یک نفر به راست افراطی رأی داده است، اگرچه مشارکت کم بود (۷۴٪ از مردم رأی دادند، در مقایسه با ۷۹ درصد در سال ۲۰۱۷). ماکرون کاستی‌های زیادی داشته است، اما این یکی واقعاً دردناک است. او نتوانسته است به اولین و حیاتی‌ترین تعهد خود به فرانسوی‌ها عمل کند و اکنون به نظر می‌رسد که روز گراندهاگ است، به جز اینکه موش خرمایی‌های کمتر و تهدیدهای راست افراطی بیشتر است.

در آستانه دور اول، ماکرون اعتراف کرد که «نتوانست» جلوی ظهور راست افراطی را بگیرد. صادقانه‌تر این است که وی اعتراف کند او تلاش کمی برای جلوگیری از آن را انجام داد. در پنج سال گذشته فرانسه به‌شکل تماشایی به سمت راست افراطی جهت‌گیری کرده است تا جایی که تئوری‌های راست افراطی مانند توطئه «جایگزینی بزرگ» که بیان می‌کند که جمعیت سفیدپوست اروپایی با افراد «غیر اروپایی» جایگزین می‌شوند، نه تنها توسط زمور، بلکه پکرس نیز مطرح شده است که البته وی بعداً تلاش کرد تا از اظهارات اولیه‌اش فاصله گیرد.

رسانه‌ها نیز کم مسئول این موضوع نیستند زیرا اجازه دادند تا لفاظی‌های ضداسلامی در آن‌ها پا بگیرد و شیفتگی بیمارگونه‌ای را برای دیدگاه‌های زمور و نامزدی او در انتخابات تغذیه می‌کردند. اما مکرون به جای فاصله گرفتن از راست افراطی، به طور خطرناکی در زمین خود بازی کرد و موضعی سخت در قبال مهاجرت اتخاذ کرد که باعث شد افسران پلیس چادرهای پناهجویان را در کاله تخریب کنند و از زبان بنیانگذار گروه راست افراطی French Action در مجمع ملی، با ادای احترام به «سرباز بزرگ» مارشال پتن، رهبر فرانسوی دهه ۱۹۴۰ که با نازی‌ها همکاری و با مجلات راست افراطی مصاحبه می‌کرد؛ استفاده کند.

درحالی‌که در طول مبارزات انتخاباتی، مکرون نظرات زمور را محکوم می‌کرد، همین سال گذشته، زمور افشا کرد که رئیس‌جمهور از او خواسته است مختصری در مورد اقدامات مهاجرتی که مایل است اعمال شود؛ بگوید. جرالد دارونین، وزیر کشور مکرون، در یک برنامه تلویزیونی در فوریه ۲۰۲۱، در مواجهه با لوپن، گفت که او «بیش از حد نسبت به مهاجرت نرم است.» در سال 2020، زمانی که زمور در خیابان ها مورد آزار لفظی قرار گرفت، مکرون شخصاً با او تماس گرفت تا از او حمایت کند. با این حال، در سال ۲۰۲۱، زمانی که چپ‌ها، از جمله ملانشون، در یک ویدئویی که خواستار «سرنگونی چپ‌ها» شده بود، توسط افراط‌گرایان راست افراطی هدف تهدید مرگ قرار گرفتند، رئیس‌جمهور سکوت کرد. همچنین دولت او در محکوم کردن افزایش تعداد حملات گروه‌های راست افراطی در پاریس، لیون، استراسبورگ و نانت ناکام ماند. پس چگونه می‌توان اکنون رأی‌دهندگان چپ را برای جلوگیری از خطر راست‌افراطی برای مکرون در تاریخ ۲۴ آوریل به پای صندوق کشاند؟

رئیس جمهور عملاً پنج سال را صرف حفظ راست افراطی به عنوان تنها رقیب معتبر خود در سال ۲۰۲۲ کرد، اما یک چیز از سال ۲۰۱۷ تغییر کرده است: این بار، لوپن شانس واقعی برای پیروزی دارد. نظرسنجی‌ها در حال حاضر رقابت بسیار نزدیکی را نشان می‌دهند، به طوری که مکرون با ۵۴ درصد نسبت به لوپن با ۴۶ درصد برای دور دوم اختلاف بسیار کمتری نسبت به سال ۲۰۱۷، زمانی که مکرون او را با ۶۶ درصد به ۳۴ درصد شکست داد؛ دارد. من در طول کمپین همه پرسی اتحادیه اروپا در بریتانیا زندگی می‌کردم و اکنون که به فرانسه برگشته‌ام، این نظرسنجی‌ها نتیجه برگزیت را به ذهن متبادر می‌کند. پیروزی لوپن باید کسانی که به دموکراسی و صلح می‌اندیشد را بترساند. لوموند هشدار داده است که «تغییراتی که او در قانون اساسی برنامه‌ریزی می‌کند، اجرای یک نظام استبدادی است.» و او چندین بار «تحسین» خود را از رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین اعلام کرده است.

در سخنرانی اختصاصی شب گذشته ملانشون گفت فرانسه هم‌اکنون باید «میان دو شر انتخاب کند»‌ و به رأی‌دهندگان گفت «حتی یک رأی هم به لوپن ندهید.» یکی از این دو نفر قطعا شر بیشتری است ولی انتخاب هرکدام از این‌ها برای چپ‌های فرانسه دردناک است. بسیاری پس از پنج سال اصلاحات راست و لیبرالیستی مکرون که موجب شکاف بیشتر فقیر و غنی، افزایش قدرت پلیس (کسانی که شاهد خشونت در اعتراضات جلیقه زردها بودند) و عدم توانایی اقدام جدی برای کاهش گازهای گلخانه‌ای شده است؛ احساس خیانت می‌کنند.

مکرون اکنون دو هفته فرصت دارد تا مسیر خود را تغییر دهد و به چپ‌ها نشان دهد که به تغییرات آب‌و‌هوایی و عدالت اجتماعی اهمیت می‌دهد. برای مثال، او می‌تواند در نهایت متعهد شود که ۱۰۰ اقدام سبزی را که از شهروندان فرانسوی پیش از دور انداختن تقریبا همه آن‌ها در سال ۲۰۲۱ خواسته بود، اجرا کند. او می‌تواند از اصلاحات منفور خود در خصوص بازنشستگی عقب‌نشینی کند. او می تواند یک برنامه واقعی برای حفظ بیمارستان‌های دولتی و نظام آموزشی که بودجه زیادی ندارند، اعلام کند. این کار رأی‌دهندگان بسیار بیشتری را نسبت به بازی در زمین راست افراطی «متحد و راضی» می‌کند. شاید خیلی دیر شده باشد، اما ارزش امتحان کردن را دارد.

انتهای پیام

منبع: گاردین