اوایل انقلاب در دانشگاه‌ها و ادارات می‌گفتند خانم موی‌ات دیده می‌شود درستش کن، نتیجه همین شد!

بیان فردا | مسعود پزشکیان نماینده تبریز در مجلس شورای اسلامی درباره ایرادات فراوان وارده به لایحه عفاف و حجاب گفت: چون لایحه در کمیسیون تخصصی بررسی شد از جزئیات آن خبر ندارم اما یک اصل را می‌دانم که رفتار را نمی‌توان به این سادگی با قانون عوض کرد، اعتقاد و باور را با دستور نمی‌شود درست کرد، برای تغییر رفتار باید با اندیشه و فکر به جنگ آن رفت؛ با چماق و دعوا و گرفتن و جریمه کردن تصویر می‌کنم نه‌تنها کار به جایی نمی‌رسد و در ظاهر ممکن است آن چهره را نشان ندهد اما از باطن کاملا تهی و خالی می‌شود و آن کسی که روسری و حجاب بر سر می‌گذارد هم گاها هیچ اعتقادی نخواهد داشت.

بخش هایی از گفت و گوی پزشکیان را در ادامه می خوانید:

درباره اینکه چرا از دولت و قوه قضاییه نظرات مختلف شنیده می‌شود و کسی این موضوع را گردن نمی‌گیرد؛ این را از خودشان بپرسید اما اگر از من بپرسید می‌گویم، مدارس دست ما بود، مساجد، مهدکودک‌ها، دبیرستان‌ها، صداوسیما، مساجد و ... همه چیز در اختیار ما بود، ما با جوانان چه کار کردیم که جوانان ما اینجوری شدند؟

ما به جای اینکه خودمان را نقد کنیم که علل به اینجا رسیدن مساله را نقد و ارزیابی کنیم، می‌گوییم حالا بگیرید و ببندید و بزنید و جریمه کنید، باید ما را جریمه کنند که نتوانستیم فرزندان خود را خوب تربیت کنیم.

در هر موسسه و هیات و اداره‌ای روحانیت حضور دارد اما نتیجه آنطور که می‌خواستیم نشد، چرا اینطور شده؟

قرآن در آیه ۹ سوره اعلی می فرماید : فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَی یعنی تذکر را زمانی می‌دهند که نفع درست کند، تذکری که باعث ضرر باشد و تابلویی شود که علیه نظام از آن استفاده شود، برخلاف تذکری است که می‌خواهیم بدهیم، ما باید زمانی به افراد یک حرفی بزنیم که بدانیم اصلاحی در آن شکل می‌گیرد اما وقتی نتیجه معکوس می‌دهد ضد امر به معروف و نهی از منکر است.

اوایل انقلاب دم در دانشگاه یا ادارات می‌ایستادند و می‌گفتند خانم موی‌ات دیده می‌شود درستش کن! و نتیجه همین شد. ما از اول انقلاب داریم از این کارها می‌کنیم و جلوی درب‌ها تذکر می‌دهیم، چرا درست نشده؟ حالا با این درست می‌شود؟

حضرت علی در خطبه ۱۵۴ نهج‌البلاغه می‌فرماید: «فَالنَّاظِرُ بِالْقَلْبِ الْعَامِلُ بِالْبَصَرِ یَکُونُ مُبْتَدَأُ عَمَلِهِ أَنْ یَعْلَمَ أَعَمَلُهُ عَلَیْهِ أَمْ لَهُ؟ فَإِنْ کَانَ لَهُ مَضَى فِیهِ وَ إِنْ کَانَ عَلَیْهِ وَقَفَ عَنْهُ.» یعنی کسی که با بصیرت می‌فهمد و با آگاهی عمل می‌کند همان ابتدای کار باید بداند که این کار به نفع اوست یا به ضرر او، اگر به نفع است ادامه دهد و اگر علیه هدف اوست، خب متوقف کند!

استراتژی و تاکتیک شکست خورده را دوباره و صدباره و هزارباره ادامه دادن نتیجه می‌دهد؟ نه به حرف خدا گوش می‌دهیم، نه به حرف امام معصوم گوش می‌دهیم نه به حرف علم و تجربه و دانش؛ معلوم نیست می‌خواهیم چه کار کنیم و بعد تصور می‌کنیم با این کارها به دین و اسلام و انقلاب خدمت می‌کنیم.