شقایق فراهانی در رابطه با دستمزدهای نجومی چه گفت؟

بیان فردا | امسال تقریبا 30سال از شروع فعالیت شقایق فراهانی در تلویزیون می‌گذرد. او سال‌1373 با سریال «حباب» نخستین حضورش در تلویزیون را تجربه کرد و در سال‌1375 نیز با نقش کوتاهی در فیلم تحسین‌شده «لیلا» ساخته داریوش مهرجویی پایش به سینما باز شد. آخرین حضورش در سینما به «عروس خیابان فرشته» ساخته محمدرضا شریفی‌نیا برمی‌گردد که نوروز امسال اکران شد و این شب‌ها نیز با سریال «نیکان» از طریق شبکه3 مهمان خانه‌های بینندگان تلویزیون است. به مناسبت نمایش این سریال، شنونده حرف‌های این بازیگر بوده‌ایم.

دستمزد در تلویزیون

تلویزیون هیچ‌گاه پرداختی‌هایش به‌موقع نیست. این موضوع آسیب بسیار جدی‌ای به همه کسانی می‌زند که باید دستمزد بگیرند؛ حال چه بازیگر باشد و چه تدارکات و چه در هر صنف دیگری. تهیه‌کننده معمولا می‌گوید تلویزیون هنوز پرداخت نکرده است. پرداخت دستمزد ممکن است ۶‌ماه تا یک‌سال طول بکشد. این مشکل بزرگی است که من نوعی وقتی می‌خواهم با تلویزیون کار کنم، با آن مواجهم. بدیهی است که به صاحبخانه‌ام نمی‌توانم بگویم که تلویزیون پول مرا پرداخت نکرده است. اوضاع همواره چنین بوده و این باعث می‌شود که من بازیگر کمتر کار کنم یا جایی کار کنم که دستمزدم را به‌موقع پرداخت می‌کنند. ۹۹‌درصد تهیه‌کنندگان همان پولی را هم که به دستشان می‌رسد، به‌موقع پرداخت نمی‌کنند. آنها اغلب شبکه را مقصر می‌دانند. حال اینکه در این مورد داستان اصلی چیست، گاه ما بازیگران اطلاع پیدا نمی‌کنیم و نمی‌دانیم. اما دستمزدهای نقش اول تا دوم و دیگران بستگی به بازیگرش دارد.

زندگی لاکچری بازیگران

در همه جای جهان تصور و تصویری یک شرایط لاکچری از زندگی هنرمندان وجود دارد. مردم عادی در همه جای جهان بیش و کم آن تصویری را که در سینما یا فضای مجازی می‌بینند، باور می‌کنند. درصورتی که شاید باور نکنید، کمتر از شمار انگشتان یک دست، در کشور ما، هنرمندان زندگی لاکچری دارند؛ یعنی تعدادشان انگشت‌شمار و معدود و محدود است.

 قضاوت دیگران کار سختی است

می‌خواهم بگویم که قضاوت کار بسیار سختی است. چه کسانی که کار می‌کنند و چه کسانی که کار نمی‌کنند، قضاوت‌کردن درباره‌شان بسیار حساس و دشوار است. در دوره‌ای قرار داریم که تک‌تکمان در امتحان بزرگی به سر می‌بریم و ریشه آن هم باز، به قضاوتی بر می‌گردد که ما در همه دهه‌ها، آن را تکرار کرده‌ایم. بعدها تاریخ نشان خواهد داد که قضاوت ما چه بی‌رحمانه یا مشفقانه بوده است. در آینده مشخص خواهد شد که چه‌کسی کجا ایستاده‌‌‌ و چه جایگاهی دارد و چه‌کسی چگونه می‌اندیشد. اگر نمی‌توانیم این قضاوت‌ها را از بین ببریم و حذف کنیم، لااقل کم و کمترش کنیم. اگر نمی‌توانیم آن را کنار بگذاریم، رنگ و لعاب به آن ندهیم. یا به زمان واگذار کنیم که حتی اگر شک هم داریم، ببینیم که زمان و کائنات قرار است چه چیزی را به ما ثابت کند و نشان دهد.