افشاگری هولناک یک کارگردان/ بخشی از سناریوی نابودی سینمای ایران

بیان فردا | علیرضا معتمدی نوشت: من کارگردان فیلم «چرا گریه نمی‌کنی؟» در اعتراض به عملکرد مخرب شرکت فیلمیران پخش‌کننده این فیلم،  از انتشار محتوای تبلیغاتی فیلم خودداری می‌کنم و به‌جای آن مسائلی را تیتروار به تماشاگران و علاقمندان سینما و همچنین نهادهای نظارتی گزارش می‌دهم.

فیلمیران تبلیغات این فیلم را تنها به چند صفحه تخصصی سینمایی در اینستاگرام محدود کرده و اثری از روش‌های دیگر تبلیغات نیست. و البته از تسویه‌حساب با همین صفحات هم خودداری می‌کند تا همین تبلیغات حداقلی فیلم نیز تعطیل شود.

فیلمیران همچنین از تأمین اقلام تبلیغاتی با هزینه بسیار ناچیز از قبیل پنل اسمس و چاپ تراکت خودداری کرده است.

فیلمیران از انتشار آگهی و تیزر در صفحات عمومی و غیر سینمایی با مبالغ متعارف خودداری کرده است.

فیلمیران به مدت سه هفته در مقابل درخواست سازندگان فیلم مبنی بر اختصاص سالنی به اکران خصوصی مقاومت و مخالفت کرده است.

به دلیل عدم پرداخت پیش‌قسط توسط فیلمیران به طراحان و سازندگان تبلیغات، این فیلم تا چند روز پس از آغاز اکران هیچ ماده تبلیغاتی قابل انتشار نداشته و آن‌چه تهیه شده به اعتبار و همت کارگردان و مدیر روابط عمومی فیلم و دوستان رسانه‌ای‌شان بوده است. بخشی اندکی از این مبلغ پس از آغاز تبلیغات فیلم پرداخت شده است.

در اغلب سینماهای نمایش‌دهنده فیلم از پوستر، لایت‌باکس، رولاپ، تیزر در نمایشگرها و حتا گاهی از سردر فیلم هیچ اثری نیست.

طبق اعلام سامانه سمفا این فیلم طی ۱۱ روز در ۱۱۷ سالن سینما ۴۴۶ سانس نمایش داشته است، یعنی در هر سینما ۲/۹ سانس در هر روز.

تقریباً تمامی سانس‌های فیلم در زمان‌های مُرده اکران و اغلب در سالن‌های بسیار کوچک گاه ۱۳ نفره برگزار شده است.

سینمای سرگروه کوروش که متعلق به خود شرکت پخش‌کننده است در روزهای ابتدایی اکران و در روزهای اخیر اصلاً این فیلم را اکران نکرده است (فیلم تا الان کلاً ۱۱ روز روی پرده بوده)

فیلمیران نام این افتضاح تمام عیار را اکران عمومی گذاشته و در توجیه برای عدم پرداخت هزینه‌ها عنوان می‌کند که فیلم توان بازگشت هزینه‌ها را ندارد. درحالی که فیلمیران از روز نخست زیرساخت‌های لازم را برای دیده شدن فیلم فراهم نکرده است. به جز این، مالک فیلم از زمان انعقاد قرارداد تا امروز بارها و بارها اعلام کرده که حاضر است بازگشت هزینه‌ها را به هر شکل و روشی که فیلمیران بخواهد از قبیل چک و غیره تضمین کند.

اما نکته این‌جاست که شرکت فیلمیران نه تنها هیچ علاقه‌ای به دیده شدن این فیلم و فیلم‌های جدی و جریان فرهنگی سینما ندارد بلکه خواسته یا ناخواسته به شکلی هولناک بخشی از سناریویی‌ست که برای نابودی سینمای ایران طراحی شده و درحال اجراست. در این سناریو همه‌ی گونه‌های سینمایی باید بایکوت و تعطیل شوند تا فقط و فقط فیلم‌های کمدی بی‌خطر و بی‌دردسر به شکل انبوه تولید و اکران شوند.

در روزهای آینده در این‌باره بیش‌تر خواهم گفت.