چرا باید سه سال و نیم از عمرم را به خاطر نوشتن گزارش‌های اجتماعی در زندان باشم؟

بیان فردا | روزنامه هم میهن با نسیم سلطان‌بیگی، روزنامه‌نگار یک روز قبل از راهی شدن به زندان برای سپری کردن دوران محکومیتش گفت‌وگو کرده است. 

بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

در سال 1400 در اینستاگرام آگهی این ماهنامه را دیدم که نیاز به همکار خبرنگار داشتند و این آگهی کاملاً علنی بود. سایت‌ را بررسی کردم و متوجه شدم که برخی نمایندگان مجلس و مقامات دولتی با این ماهنامه مصاحبه کرده‌‌اند. از طرف دیگر سایت هم فیلتر نبود. با توجه به این موارد بود که از اسفند 1400 تا اردیبهشت یا خرداد 1401 به‌صورت حق‌التحریر در حوزه اجتماعی با این ماهنامه دیجیتال همکاری کرده‌ام. از نظر من هیچ مسئله عجیبی وجود نداشت و به نظر می‌رسید روی این سایت هیچ حساسیتی وجود ندارد.

در این رابطه هرگز تماسی با من گرفته نشد و من ناگهان در دی‌ماه سال 1401 با بازداشت مواجه شدم. به بهانه همکاری با خط صلح که مدت‌ها بود با آن قطع همکاری کرده بودم،‌ من را بازداشت کردند. وقتی پرسیدم چرا تاکنون هیچ واکنشی نسبت به این همکاری نداشته‌اید و حالا با گذشت چند ماه از قطع همکاری من با این ماهنامه بازداشتم کرده‌اید، گفتند ما که نمی‌توانیم همیشه دنبال شما باشیم.

من یک خبرنگار اجتماعی هستم و درباره موضوعات اجتماعی مانند زنان کارتن‌خواب و کمبود دارو و مسائلی از این دست نوشته‌ام. این موضوعات کاملاً اجتماعی است و متوجه نمی‌شوم که چرا این میزان از سختگیری نسبت به ما اعمال و چنین حکمی برایمان صادر شده است و من باید سه‌سال‌ونیم از عمرم را در زندان بگذرانم. دلیل هر دو عنوان اتهامی من همکاری با خط صلح بود.

آنچه انجام داده‌ام تنها رسالت خبرنگاری من بوده است نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر. من درباره دردهای جامعه‌ام نوشتم و مطلقاً فکر نمی‌کنم آنچه به من منتسب شده است درست باشد. شرایطی که دارم برای من و افرادی که در شرایط مشابه من قرار دارند مانند الهه محمدی و نیلوفر حامدی، زهرا و هدی توحیدی و سایرین بسیار ناعادلانه است.