شاعر «باغ لال» از دنیا رفت/ محمدعلی بهمنی شاعری که به ایجاد خلاقیت در حوزه غزل همت کرد

 شاعر « در بی‌وزنی» بعد از یک عمر شعر سرودن برای مردم در زمینه های مختلف از قالب های شعر کلاسیک تا شعر نیمایی در حالی از دنیا رفت که هنوز شعر برای سرودن داشت به ویژه که در ۱۰ سال اخیر نسل جوان به اشعار او به خصوص غزل‌های او روی خوش نشان دادند و در محافل ادبی و شبکه های مجازی به فراوانی اشعار محمدعلی بهمنی بازخوانی می شد.

مجموعه اشعار محمدعلی بهمنی شامل دوازده دفتر شعری است که «باغ لال» اولین دفتر شعری این شاعر نامی و در قالب اشعار نیمایی او سروده شده است.

 محمدعلی بهمنی بنیان‌گذار «غزل گفتار» و یا «شعر گفتار» است که به اشعار مابین شعر نیمایی و غزل گفته می شود. او، عباس صادقی و حسین منزوی از جمله شاعرانی بودند که نیم‌نگاهی به تحولاتی که شعر مشروطیت در محتوای غزل به وجود آورده بودند، داشتند و به ایجاد خلاقیت در حوزه غزل همت کردند و ثابت کردند که در شعر، برای نوآوری و ایجاد تحول لزوما نباید قالب شکنی کرد.

در واقع این مردِ شاعر در میانه راه شاعری برای بیان احساس و اندیشه های خود قالب مرسوم شعری غزل را کنار می گذراد و با فرم جدید غزل دست خود را برای بیان مسائل روز باز می گذارد و اساسا یکی از محبوبیت های وی نزد جوانان تغییر این رویکرد بود.

روایت پردازی از شیوه های نوین در ایجاد فضای نوآورانه برای غزل‌سرایی به شمار می رود که بهمنی نیز از این شیوه در غزل‌سرایی بهره برده است.

سؤال ‌کرد از آغاز ‌سال‌ تأسیسم‌ ‌

و خواست ‌کودکی‌ام‌ را به‌شرح ‌بنویسم‌

نوشتم‌:

از همۀ ‌کودکی‌، فقط ‌مادر

کمی ‌به‌خاطر من ‌هست‌ و غربت ‌خیسم‌

به‌اخم ‌گفت‌ که:

از نوجوانی‌ات!

با مکث‌

نوشتم:

آه‌...‌چه ‌آسان‌ فریفت‌ ابلیسم

محمدعلی بهمنیآخرین روز مردادماه با سکته مغزی و خون‌ریزی وسیع در بیمارستان بستری شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت. و پس از طی مراحل درمان و مبارزه با بیماری عاقبت در بیمارستان تندیس درگذشت.

«باغ لال»، «در بی‌وزنی»، «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود»، «این خانه واژه‌های نسوزی دارد»، «شاعر شنیدنی است»، «چتر برای چه، خیال که خیس نمی‌شود» و «من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم» از دفترهای شعر او هستند. خبرگزاری خبرآنلاین درگذشت این شاعر را به جامعه ادبی کشور و خانواده وی تسلیت می گوید.