فاجعه‌ای به نام برنامه‌ریزی در فوتبال ایران/ لیگ برتر به کما رفت!

بیان فردا | با گذشت چهار هفته از شروع بازی‌های لیگ برتر و با توجه به بازی‌های دوستانه تیم ملی و حضور سه باشگاه پرسپولیس و سپاهان و نساجی در بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا و همچنین حضور تیم ملی امید در بازی‌های آسیایی مسوولان برگزاری بازی‌ها با چالش جدی روبه‌رو شدند.

 با اینکه تیم ملی بازی دوستانه‌ای فعلا در پیش ندارد بازی‌ها تعطیل شده چون سه باشگاه درگیر بازی‌های آسیایی هستند و از طرفی باشگاه استقلال دو بازیکنش را دراختیار امیدها قرار داده و حاضر نشده بدون ملی‌پوشانش بازی کند تا جایی که با انجام سه بازی از هفته پنجم ادامه مسابقات که قرار بود سه‌شنبه و چهارشنبه برگزار شود به تعویق افتاد و معلوم نیست چه زمانی تیم‌ها به مصاف رقیبان خود می‌روند! پیش از این دربی تهران هم به تعویق افتاده بود و از زمان دقیق برگزاری دیدار سنتی بین پرسپولیس و استقلال اطلاعی نیست. اینکه هنوز به نیم فصل از بازی‌ها نرسیدیم و برنامه‌ریزی بازی‌های لیگ تا این حد آشفته شده جای بررسی دارد. اکنون سوال اینجاست که آیا مسوولان برگزاری بازی‌ها از قبل خبر نداشتند یا پیش‌بینی نکرده بودند که در بازی‌های لیگ قهرمانان سه نماینده داریم؟ پیش‌بینی نکردند که تیم ‌امید کشورمان باید در بازی‌های‌ آسیایی رقابت کند و در آستانه جام ‌ملت‌ها نیاز است برای فیفادی‌ها بازیکنان دعوت شده دراختیار کادرفنی تیم ‌ملی باشند؟ پاسخ این سوالات مثبت است و قطع به یقین آقایان از برنامه‌ریزی بازی‌های آسیایی که از مدت‌ها قبل اعلام شده اطلاع داشتند و برنامه مسابقات را نوشتند. در برنامه‌ریزی سازمان لیگ در هفته پنجم فقط چهار بازی انجام شده، هفته ششم آن به تعویق افتاده و بازی‌های هفته هفتم ‌هم مشخص نیست که برگزار خواهد شد یا خیر!

کشورهایی که فوتبال در آنجا به ‌طور حرفه‌ای برگزار می‌شود از همین حالا برنامه و تقویم بازی‌های سال بعدشان هم مشخص است، اما در لیگ‌های درجه دو آسیایی هم اینچنین در برنامه‌ریزی‌‌ها آشفته عمل نمی‌کنند. درحالی که بیست و سومین فصل از بازی‌های لیگ‌ برتر را سپری می‌کنیم مشکلات در حد عاجز بودن در برنامه‌ریزی مسابقات غیرقابل درک است و به نظر می‌رسد با این وضعیت دیر یا زود بازهم باید شاهد دعواهای رسانه‌ای بین کادر فنی و مدیران باشگاه‌ها باشیم. 

لیگ ایران ‌لیگی است که حواشی آن بر مسائل فنی‌اش می‌چربد و گاهی هم مسوولان تصمیم‌گیرنده با تصمیمات اینچنینی بنزین روی آتش این جار و جنجال‌های تکراری می‌ریزند.